U Crnoj Gori su se od početka ove godine do 31. oktobra ubile 102 osobe. U prošloj godini je u našoj državi registrovano 126 samoubistava, a u 2021. godini 124, saopšteno je CdM-u iz Uprave policije. Psihološkinja Adrijana Pejaković u izjavi za CdM upozorava da su ovi podaci alarmantni.
Statistika o broju samoubistava
Iz Uprave policije je CdM-u saopšteno da su tokom prvih 10 mjeseci 2023. godine u Crnoj Gori registrovana su 102 samoubistva.
“Od toga broja je u Podgorici registrovano je 27 samoubistava, u Nikšiću 11, Pljevljima devet, Bijelom Polju i Budvi po osam, Herceg Novom pet, Kotoru četiri, Danilovgradu, Beranama, Andrijevici, Baru, Tivtu, Žabljaku i na Cetinju po tri, u Rožajama i Plužinama po dva, u Tuzima, Mojkovcu, Petnjici, Kolašinu i Ulcinju po jedno”, kazali su CdM-u iz Uprave policije.
U toku 2022. godine registrovano je 126 samoubistva i to u Podgorici 29, Nikšiću 18, Pljevljima 17 samoubistava, Berananama devet, Bijelom Polju sedam, Herceg Novovom, Kotori i Mojkovcu po šest, Baru pet, po četiri u Danilovgradu i Ulcinju, na Cetinju tri, Budvi, Tivtu, Rožajama, Plužinama i Kolašinu po dva, Šavniku i Žabljaku po jedno.
Iz Uprave policije je CdM-u odgovoreno da su u toku 2021. godine registrovana 124 samoubistva. Te godine su samoubistva evidentirana u osam crnogorskih opština.
U Podgorici se 2021. godine ubila čak 51 osoba, Herceg Novom 18, Beranama 13, Nikšiću i Bijelom Polju po 11, Pljevljima devet, Baru osam i Budvi tri.
U analiziranim periodima u Gusinju i Plavu nije bilo samoubistava.
Za svaki problem postoji rješenje
Psihološkinja Pejaković naglašava da Crna Gora inače važi za državu koja je u evropskom i svjetskom vrhu po broju samoubistava.
“Ovu pojavu treba izuzetno ozbiljno shvatiti i ona predstavlja poziv upomoć osobe koja ima problem. Ljudi najčešće ne žele da se ubiju, već žele da neka patnja prestane. Obično postoji i unutrašnji sukob kod osobe između dijela sebe koji želi da živi i onog koji ne želi, pa se u okviru krizne intervencije apeluje na onaj dio koji želi da živi”, pojasnila je ona.
Pejaković ističe da se u Crnoj Gori na ovaj čin najčešće odlučuju osobe koje imaju mentalne probleme u prvom redu teške i neliječene depresije, zatim ljudi koji imaju dugotrajne probleme sa zavisnošću kao što je kockanje, alkoholizam, tu su i psihoze ali i akutne životne krize.
“Naravno, problem sam po sebi ne znači da će neko izvršiti samoubistvo već mora postojati i unutrašnji faktor kao što je samoprezir ili samomržnja koja se aktivira u kontaktu sa problemom. Ovo srećemo kod velikog broja klijenata koji imaju suicidne tendencije”, kaže sagovornica CdM-a.
Pejaković poručuje da je važno znati da za svaki problem postoji rješenje, da se o ovom problemu treba pričati što više, da moraju postojati servisi pomoći, SOS linije, brze krizne intervencije koje mogu spasiti život.
“Nikada ne umanjujmo značaj toga kad nam neko kaže da mu je svega dosta, da želi da okonča život ili da on ne vredi, da je bolje da se nije rodio. Ljudi ne privlače pažnju problemima već obrnuto – kriju ih zbog moguće osude. Država mora obezbijediti ove servise podrške i uopšteno, raditi sve da poboljša standard života građana jer je i siromaštvo veliki problem i moze biti okidač za razmišljanja o samoubistvu”, objašnjava Pejaković.
Osim toga, Pejaković posebno naglašava da se ne smiju zaboraviti i efekti postkorone koja je uticala negativno na globalno mentalno zdravlje.
“Dakle, moramo uraditi sve da pomognemo ljudima u nevolji i kao pojedinci i kao društvo”, zaključila je Pejaković u izjavi za CdM.
Foto: Ilustracija
