Olga Odanović dobitnica je GRAND PRIX za najbolju žensku ulogu, a Branko Vidaković GRAND PRIX za najbolju mušku ulogu, odluka je žirija 19. Međunarodnog festivala glumca Nikšić 2023. koji je završen večeras.
Odanović je nagrada pripala za ulogu gospođe Borio u predstavi „Ćelava pjevačica“, Vidakoviću za ulogu gospodina Borio, takođe u predstavi „Ćelava pjevačica“ (Kulturni centar Tivat) koju je režirao Jagoš Marković.
Dodjelu nagrada mogli ste pratiti uživo na Portalu RTNK:
GRAND PRIX za najbolju epizodnu žensku ulogu dodijeljena je glumici Vanji Ejdus za ulogu Elizabete Medaković u predstavi „Očevi i oci“( Narodno pozorište Beograd/ režija Veljko Mićunović).
GRAND PRIX za najbolju epizodnu mušku ulogu dodijeljena je glumcu Aleksandru Vučkoviću za ulogu Mihajla Medakovića u predstavi „Očevi i oci“.
GRAND PRIX za najbolji partnerski odnos dodjeljena je glumici Seni Đorović za ulogu Nanke i Milošu Đorđeviću za ulogu Milutina Medakovića, predstava „Očevi i oci“.
U ime nagrađenih i produkcije nagrade su primili Goran Božović, direktor Centra za kulturu Tivat i Anđelka Vujović, umjetnička direktorica drame Narodnog pozorišta Beograd.
Predsjednica ovogodišnjeg Žirija za dodjelu nagrada bila je Ljiljana Blagojević a članovi su bili Zoran Đerić i Velizar Kasalica.
U nastavku pročitajte obrazloženje žirija o dodjeli nagrada:
„Gospodin Borio, koga je odigrao Branko Vidaković, potpuno u duhu Joneskove antidrame, nosi u sebi uštogljenost originalnog lika, konformizam i pristajanje na pravila u komunikaciji jezičkih fraza, tzv. večnih istina, ali i spontanost, filigransku veštinu da se umetne poneka opaska, pojedini glumački potez kojim će se radnja ove apsurdne komedije odvesti u željenu katarzu.
Olga Odanović, koja je glumila Gospođu Borio, kreirala je ulogu koja će se dugo pamtiti i spominjati: ne izneveravajući Joneska i njegovu komediju apsurda, svoj lik je začinila osobenostima Boke, i tako izgradila jedinstvenu glumačku figuru otuđene žene, promašenog života, koja žudi za lepotom i pažnjom, teži novom životu i smislu, ali ga ne pronalazi i zato se „sve više davi u apsurdu i praznini“, „batrgajući se tone sve više“, kako je sama primetila ova izuzetna dramska umetnica.
Aleksandar Vučković, je ulogu Mihajla Medakovića kreirao u razvojnim fazama, od deteta, dečaka do odraslog mladića, i, shodno tome, od tihog i nežnog bića do ofanzivnog i pretećeg revolucionara, čas blago i suptilno, da bi kulminirao u snažnom i oštrom buntu generacijskog odrastanja i političkog stasanja, a potom i suprotstavljanja porodici.
Vanja Ejdus je svoju ulogu Elizabete Medaković, gradila postupno i dosledno prema indikacijama iskusnog pisca, Slobodana Selenića, ali i postdramskih rediteljskih namera mladog Veljka Mićunovića: od engleske uštogljenosti, preko ironije i uzdržanosti pri ulasku u novu, nepoznatu, beogradsku, srpsku porodicu i sredinu, do potpune predanosti i posvećenosti svojim najbližim. Jedan od najkompleksnijih likova u ovoj predstavi. Kreiran u velikom stilu.
Miloš Đorđević, kao Milutin Medaković, i Sena Đorović, kao Nanka, oblikovali su različite glumačke osećajnosti, prvi umirujuću, a druga na momente i svađajuću, suptilno, minimalistički, prema rediteljskim uputstvima, ali sa puno zapaženih detalja i na taj način unosili diskretnu dinamiku u predstavu Očevi i oci, ali i mirili sve generacijske i političke sukobe. Građanska doslednost, na jednoj, i narodna tradicija, na drugoj strani, karakterističan su primer prožimanja grada i sela, različitih senzibiliteta, koji su tvorili, ne samo Selenićeve junake, već i pretke mnogih od nas.“
Biljana Brašnjo
Foto/video: RTNK
