Direktor Udruženja boraca ratova od 1990. godine, Radan Nikolić, kazao je da je prije 24 godine, potpisivanjem Kumanovskog sporazuma 9. 6. 1999, između ostalog, utvrđen prekid neprijateljstava između NATO-a i Vojske Jugoslavije, povlačenje VJ i srpske policije sa Kosova i Metohije i obaveza snaga KFOR-a da razoružaju OVK-a.
„Dan kasnije, u Savjetu bezbjednosti UN, usvojena je Rezolucija 1244 čiji su glavni ciljevi bili odvraćanje od obnove neprijateljstva; raspoređivanje civilnog i bezbjedonosnog prisustva na KiM pod pokroviteljstvom UN; povlačenje u fazama sa KiM svih srpskih oružanih snaga; demilitarizacija OVK-a i traženje političkog rešenja za krizu na KiM“, naveo je Nikolić.
Danas, kako je rekao, možemo da konstatujemo da je to bila „velika prevara srpskog i drugog nealbanskog naroda na KiM na koju se nadovezala izdaja branioca KiM od strane nove vlasti Srbije kojoj je Zapad izdašno pomogao u rušenju vlasti Slobodana Miloševića 2000. godine, a ona im, za uzvrat, činila političke usluge poput one najsramnije – izručenja državnog, vojnog i policijskog vrha Srbije i SRJ inkvizitorskom Haškom tibunalu.“
„Teoristička OVK ne samo da nije razoružana već je uz pomoć Zapada, po nasilnom stvaranju nezavisne države Kosovo, transformisana u vojsku i policiju te terorističke tvorevine, a srpski narod u nedogled izložen neprekidnom nasilju kome svjedočimo i ovih dana“, navodi Nikolić.
Podsjeća da je, odmah po potpisivanju Kumanovskog sporazuma i donošenja Rezolucije 1244, počeo ulazak snaga KFOR-a na KiM uz utakmicu mirovnih snaga Rusije iz BiH i trupa NATO-a iz Albanije i Makedonije ko će prvi stići na KiM, pri čemu su prpadnici ruskog vazdušno desantnog bataljona 12. juna zauzeli vojni aerodrom u Slatini koji je bio od strateškog značaja. Međutim, usled pritiska Zapada na ruskog predsjednika Jeljcina i prećutnog pristanka nove vlasti Srbije da se ruska vojska povuče sa KiM, to se i desilo 2002. godine.
„Albanski teroristi su potom žestoko pojačali kampanju progona, kidnapovanja i ubijanja pripadnika srpskog, crnogorskog i drugog nealbanskog stanovništva na KiM uz uništavanje i pljačku njihove imovine, pa je samo u martovskom pogromu 2004. godine ubijeno 28 ljudi, 35 pravoslavnih manastira je uništeno ili oskrnavljeno, a oko 930 srpskih kuća spaljeno.
Prema podacima Vlade Srbije, od dolaska međunarodnih mirovnih snaga na KiM u junu 1999. godine ubijeno je preko 1.000 Srba, a broj lica koja se i dalje vode kao nestala je oko 3580, a prema podacima UNHCR, oko 200.000 pripadnika svih nealbanskih zajednica (u ogromnoj većini Srba) još uvijek je raseljeno i živi u Srbiji, Crnoj Gori i Makedoniji.
Glavni organizator otimanja ljudi na KiM zarad trgovine njihovim organima Hašim Tači i njegov ratno – poratni partner u najtežim zločinima Ramuš Hardinaj, po potpisivanju Kumanovskog sporazuma izdašno su se odužili svojim američkim prijateljima poput Veslija Klarka, Madlen Olbrajt, Vilijama Vokera i bivšeg sudije Haškog tribunala DŽefrija Najsa, pomažući im da njihove firme eksploatišu rudna i druga bogatstva tzv Kosova i angažujći ih kao izdašno plaćene savjetnike i advokate.
Ko hoće da i dalje politički služi takvoj međunarodnoj zajednici i NATO njihov je izbor pred bogom i ljudima. Nas koji to nećemo ni po koju cijenu, za utjehu i nadu, mnogo je više“, zaključio je Nikolić.
Foto: Vijesti
